شکست مرزها
مقدمه
در این رساله بیشتر توجه به شکست مرزهای شده، که باعث رنجش و یا ایجاد فاصله بین اقشار مختلف این کشور گردیده است. هدف بیان واقعیت مسلمی است که بر مردم ما چه به فرمایش قدرت های بیرونی و چه برای تأمین منافع زود گذر خود اشخاص و دسته های ی و اجتماعی به راه افتیده است.
سنت الهی بر این است که برای ویرانی و تخریب یک چیز و یا جامعه با کمترین نیرو، بیشترین دست آورد تخریبی خواهید داشت، مثلا: جنگ در یک ولایت باعث می گردد تا همه چیز برهم بخورد و برای بازگشت دوباره به حالت عادی قبل از جنگ، تنها برای ترمیم شکست و ریخت روانهای آسیب دیده چندین برابر بیشتر از هزینه جنگی که باعث تخریب همه ساختارها در آن ولایت گردیده است، نیاز به هزینه و سرمایه گذاری، می باشد.
در این نوشته کوشش خواهد شد تا موضوعات را با ایمانداری و واقع بینانه و بدون اندک ترین طرفداری از شخصی و گروهی به نگارش گرفته شود که بیانگر دردهای از جامعه به منظور آگاهی هر چه بیشتر مردم افغانستان، باشد.
گرچه ممکن است، بیان یکی از موضوعات مندرج این رساله چون نمونه همه موضوعات اکتفا گردد؛ ولی برای توضیح و تکرار احسن همه موضاعات بحث خواهد شد تا از یک طرف حس بد بینی خواننده، نسبت به شکست های مختلف و تحمیلی در این دیار به جوش آید و از سوی دیگر، به منظور آگاهی خوانندگانی که فکرشان به همه ابعاد شکست مرزها نمیرسد، مفاهیم مندرج این رساله به بیان گرفته میشود.
موضوعات مندرج این رساله به شکل تحلیلی نگاشته خواهد شد، ولی در بعضی از موارد اگر آثاری بدست رس نویسنده قرار گیرید من حیث منبع ازش استفاده خواهد کرد.
شکست مرز عقیده و باورمندی
اسلام یک دین کامل است که اگر در زندگی افراد و یک جامعه انسانی آن را پیاده نمائیم، هیچ مشکل در زندگی شان حس نخواهد شد؛ زیرا اسلام از احراق خون ناحق چه مسلمان و چه ذمی و کافر باشد، اهل خود را منع کرده است. و اسلام حتی در جهاد، نه تنها به حفظ افراد و جامعه انسانی (پیر مردان، ن، اطفال و .) توجه اعظمی داشته که برحفظ حیوان ها، اشجار و همه موجودات دیگر، تأکید می نماید.
اسلام ریختن خون اهل قبله را حرام خوانده - چنان پیامبر (ص) فرموده است: من صلی صلاتنا و استقبل قبلتنا و اکل ذبیحتنا فذالک المسلم الذی له ذمة الله و ذمة رسله فلا تخفروا الله فی ذمته (بخاری) کسی رو به قبله ما کرده و نماز خواند و از مذبوحه ما خورد و آن مسلمان است؛ کسی است که الله و رسولش تضمین سلامت آن را کرده اند و پیمان الله را نسبت به او نشکنید. - و این موضوع در حالیست که احزاب و گروهای مسلح تحت نام شعار تنظیم و مذهب در کشور ما از هیچ گونه جنایت علیه یکدیگر با فتواهای علمای که در جبه هات مربوطه بوده، دریغ نکرده اند. این موضوع نه تنها منحصر به فیمابین مذهب اهل تشیع و تسنن نبوده؛ بلکه هریک از اهل مذاهب بین خود نیز از هیچ نوع و تخطی بر یکدیگر، ابا نورزیده اند.
بلی، این مذاهب در اصول دین متفاوت از همدیگر نیستند؛ زیرا همه مذاهب مروج در این کشور (اعتقاد، به توحید، رسالت و معاد) دارند. و اصول اساسی دین از نظر مذاهب اسلامی همانا اعتقاد به توحید، رسالت و معاد، می باشد. و گزینه که بین اهل تسنن و تشیع تفاوت میآرد، اعتقاد به اصل امامت و عدالت است (اگر کسی اعتقاد به امامت و عدالت ندارد، شیعه نیست؛ ولی، مسلمان بودنش منتفی نمی گردد.)
اعتقاد به اصول دین مشعر این است که انسان مؤمن به اوامر الهی و رسولش عمل و از نواهی و محرامات وارد شده در آیات و احادیث اجتناب می ورزد و به روز بازپرس از عمل خود ایمان دارد، که هر حرف و عمل دنیایی ما مورد بازپرس قرار می گیرد و از آن حساب ده در روز آخرت می باشیم.
جنگ احزاب در افغانستان چنان گرم می گردید که افراد و نیروهای مسلح احزاب فضیلت جنگ علیه یکدیگر را با فتوای علمای درباری احزاب به جنگ علیه شوروی ترجیح می دادند. بلی، این عمل و جنگ میان تنظیم ها باعث گردید که مرز عقیده و باورمندی اسلامی را بدرند و با بیاعتنائی بر رعایت و حفظ عقیده اسلامی و دساتیر الهی و تأمین نفع فردی، حزبی و تنظیمی از یک دیگر، انتقام می جویند. این در حالیست که الله فرموده است: وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا (النساء 93) و هر کس، فرد مؤمن را عمداً به قتل رساند، جزایش دوزخ است؛ جاودان در آن می‌ماند؛ و خداوند بر او غضب می کند؛ و او را لعنت کرده از رحمتش دور می سازد؛ و الله عذاب بزرگ برای او آماده ساخته است.
پیامبر اسلام (ص) میفرماید: کل المسلم علی المسلم حرام دمه و ماله و عرضه (مسلم) هر مسلمان بر مسلمان دیگر، ریختن خون، خوردن مال و آبرو ریزی مسلمان، حرام است. در حالی که در افغانستان جهاد به منظور اعلای کلمة الله و تحکیم دساتیر الهی و ارشادات رسول الله آغاز گردید و متأسفانه بیشترین پیامدش در بسا موارد در زمان جهاد و پس از آن، مع برآمد و حتی باعث بد بختی بیشتر مردم گردید که تا کنون به پیامد منفی آن دست و پنجه نرم میکنند. البته تکرار باید کرد که این پیمودن خلاف جهت دساتیر الهی و ارشادات نبی کریم از تفسیر و تعبیرهای منفی بعضی از علمای درباری احزاب و گروهای جنگی سرچشمه گرفته است که حتی صدای طبل شان حال هم در جمع مخالفین بیرون از نظام و در جمع موافقین در داخل قیمومیت نظام و حتی در ساختار نظام هم به نحوی وجود دارد و شنیده میشود.
ادمه دارد.
قسمت پنجم: زدودن امنیت جسمی و روانی مردم
الله ,می ,یک ,شکست ,احزاب ,مسلمان ,است که ,و از ,الهی و ,اعتقاد به ,این رساله ,علمای درباری احزاب
درباره این سایت